sadness.

mokre szare oczy i pustka. w tygodniu czuję się jakby było mnie pół.

chcę znów poczuć jego przeszywające spojrzenie, woń perfum i oddech na mojej szyi. chcę spowrotem poczuć się bezpiecznie, kiedy otacza mnie swoimi ramionami. tęsknię za wygłupami w kuchni i chwilach kiedy się droczymy albo dokuczamy.

czemu czas dłuży się niemiłosiernie, ale jednocześnie mija szybko? co za ironia losu..

byle przetrwać.