jestem

Człowiek mało pisze, kiedy jest szczęśliwy

tak mocno cieszymy się z życia, że zapominamy
tak jak ja o tym miejscu

ale jeszcze gorszy jest smutek

smutek tak mocny, że nie jest się w stanie znaleźć słów

poczucie, że coś jest nie tak, ale nawet nie można określić co to właściwie jest

a najgorsze co może być to mieszanka przeplatana łzą a uśmiechem

jak sinusoida

i ja tak miałam

ale już tutaj wróciłam

podnoszę się codziennie, próbuję walczyć

powoli czuję, że odnajduję nie tylko siebie

czuję że zostawiam zło za sobą, teraz wiem że to jest dopiero prawdziwa droga

droga do szczęścia

droga do życia w zgodzie z własną duszą

Miałam sen
skoczyłam w głąb różowego nieba

to było jedyne wyjście

mimo tego, że wciąż pokonuje przeszkody, stawiam sobie cele, osiągam je
mimo tego, że porzuciłam wszystko co złe, wszystko co niszczyło moją duszę
nie jestem usatysfakcjonowana
chce czegoś więcej

potrzebuje czegoś więcej

w drodze na szczyt zatraciłam pewność
wiem kim jestem, ale nie wiem czego się po sobie spodziewać

jestem nieobliczalna
i to męczące

męczące dla mnie jak i dla najbliższych mi osób
najbliższej mi osoby
,,i to dla Ciebie normalne zachowanie?"

nie

ale co moge zrobić?

Jedynym wyjściem było skoczenie w głab
w głąb różowego nieba

Obudziłam się za wcześnie
szkoda, bo chciałam w końcu zobaczyć własną śmierć.

Jestem sama.



Wciąż
Mimo wszystko
I na zawsze

Zawsze kiedy zasypiam chce go mieć obok siebie. I zawsze jak się budzę.
Chcę przytulać go tak mocno by nigdy nie odszedł.
Chcę żeby wiedział, że tak go kocham.
Tak bardzo jak nigdy nikogo.

Próbuje usnąć.
Sama.
Chcę go przytulić.