trip.

Obiecane zdjęcia z wycieczki.

*************

Chwilami złość przeradza się w smutek, ogrom myśli. Wiem, że nie powinnam, ale chce. Mam wrażenie, że powinnam, ale nie mogę. Wiem, że czegoś mi brakuje, ale nie stać mnie na nic oprócz myślenia o tym. Znowu wszystko staje się bezsensowne i niestety mam tego świadomość. Zostaje sama z kłębkiem myśli jak całą resztą wokół. Zaczynam dryfować pomiędzy zdaniami osób, którzy często dbają o swój rozwój spraw. Cicho krzyczę.
Ale to nic. To tylko ja. To tylko następny głupi wymysł.
Hej, cześć, siemka, chyba się zgubiłam.